Kocham cię. Kropka.
fot. markus spiske / UNSPLASH.COM

Dorosłe dzieci nie mają żadnego obowiązku być posłuszne swoim matkom, niezależnie od argumentów, jakich te matki wobec nich używają.

Katarzyna Kolska: Był ksiądz kiedyś zły na swoją mamę?

Adrian Galbas SAC: No pewnie. Skoro na Pana Boga byłem zły, to tym bardziej na mamę.

Czyli można się złościć na swoich rodziców?

Można. Trzeba być naturalnym i prawdziwym wobec każdego, także wobec swojej matki czy ojca. Jeśli więc jest powód do złości, to należy ją wyrazić. Ważna jest tylko forma, ale ta zależy już od danej osoby.

I ta złość nie jest grzechem?

Nie. Jest emocją. Większym grzechem jest kłamstwo. Życie rodzinne i w ogóle życie człowieka powinno być udane, a nie udawane. Jeżeli mamy potrzebę, żeby wyrazić swój bunt, swoje niezadowolenie i złość, a tego nie robimy, bo nie chcemy naszej mamy skrzywdzić albo wpędzić jej do grobu, to jest to udawana sytuacja, która prowadzi do patologii.

Ale od dziecka słyszymy, że mamy być posłuszni rodzicom.

Posłuszeństwo posłuszeństwu nierówne. Jest posłuszeństwo oparte na strachu – jestem posłuszny, bo się boję, że spotka mnie kara. Jak w wojsku. Słaby motyw posłuszeństwa.

Wyższą formą jest posłuszeństwo oparte na autorytecie. Jestem ci posłuszny, ponieważ jestem przekonany, że to, co mówisz, jest słuszne, a uważam, że warto być posłusznym czemuś, co jest słuszne, więc okazuję ci posłuszeństwo. A ponadto wierzę, że naprawdę chcesz mojego dobra.

Jest jeszcze posłuszeństwo, które dotyczy naszej relacji z Panem Bogiem. Jestem posłuszny, ponieważ tak chce Bóg. Panie, na Twoje słowo wypłynę – mówi Piotr do Jezusa. To, co mi proponujesz, jest głupie, nienormalne, nielogiczne, bo nie łowi się ryb rano, ale ponieważ TY to mówisz, ja to zrobię i na Twoje słowo wypłynę…

Zatrzymajmy się na posłuszeństwie opartym na autorytecie, bo chyba o takim mówimy w relacji rodzice – dzieci.

Tak powinno być. Proponuję zajrzeć do Katechizmu Kościoła katolickiego. Wyróżnia się tam dwa etapy w życiu dziecka. Pierwszy – kiedy ono jest z rodzicami, czyli okres dzieciństwa. W kanonie 2217 czytamy: „Dopóki dziecko mieszka z rodzicami, powinno być posłuszne każdej prośbie rodziców, która służy jego dobru lub dobru rodziny”. A więc nie ma tu mowy o posłuszeństwie totalnym. I dalej: „Jeśli jednak dziecko jest przekonane w sumieniu” – dziecko, nie dorosły – „iż jest rzeczą moralnie złą być posłusznym danemu poleceniu, nie powinno się do niego stosować”.

Wysoko stawia się dzieciom poprzeczkę.

Wysoko, to prawda. I chyba rzadko im o tym mówimy i je w ten sposób wychowujemy.

Drugi etap, o którym czytamy w Katechizmie, dotyczy czasu, gdy dzieci stają się dorosłe. „Wzrastając, dzieci będą nadal szanować swoich rodziców. Będą uprzedzać ich pragnienia, chętnie prosić o rady i przyjmować ich uzasadnione napomnienia. Posłuszeństwo wobec rodziców ustaje wraz z usamodzielnieniem się dzieci, pozostaje jednak szacunek, który jest im należny na zawsze” – jak każdemu człowiekowi.

W życiu nie słyszałam tego na ambonie!

Posłuszeństwo ustaje, po prostu. Dorosłe dzieci nie mają więc żadnego obowiązku być posłuszne swoim matkom, niezależnie od argumentów, jakich te matki wobec nich używają. Szacunek, wdzięczność, potem także troska o zapewnienie godnego bytu rodzicom są naturalne, jesteśmy to winni każdemu człowiekowi.

Dlaczego w kościele nie mówimy o tym, że dziecko może być nieposłuszne swoim rodzicom, a nawet, że w pewnym momencie nie powinno być posłu

Zostało Ci jeszcze 85% artykułu

Wykup dostęp do archiwum

  • Dostęp do ponad 7000 artykułów
  • Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
  • Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Wyczyść

Zaloguj się

Kocham cię. Kropka.
abp Adrian Galbas SAC

ur. 26 stycznia 1968 roku w Bytomiu – ks. Adrian Józef Galbas – pallotyn, doktor teologii duchowości, prowincjał księży pallotynów w Poznaniu(2011–2019), biskup pomocniczy ełcki (2020–2021), arcybiskup koadiutor katowicki (2021-2023), metropolita katowicki (od czerwca 2023)....

Kocham cię. Kropka.
Katarzyna Kolska

dziennikarka, redaktorka, od trzydziestu lat związana z mediami. Do Wydawnictwa W drodze trafiła w 2008 roku, jest zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „W drodze”. Katarzyna Kolska napisała dziesiątki reportaży i te...

Produkt dodany do koszyka

Zobacz koszyk Kontynuuj zakupy

Polecane przez W drodze