Drugi List do Koryntian
Wyjazd na wakacje, szczególnie z takiego kraju, jak Polska, dobrze robi dla zdrowia psychicznego. Człowiek nie musi czytać gazet. Nie bombardują go więc wiadomości o kolejnych aferach i przekrętach politycznych, przesileniach i kryzysach rządowych. Nie słychać huku spadających przypadkowo z IPNowskich półek teczek, których zawartość jakimś cudem trafia na pierwsze strony gazet. Krótko mówiąc, życie z dala od rodzimych, bieżących wydarzeń politycznych i społecznych naprawdę jest miłe. Zwałaszcza, jeśli człowiek może – zgodnie z moją logiką spędzania wakacji – oprócz zwiedzania cudownego miasteczka na chorwackiej wyspie Rab, oddać się wieczorem lekturze zaległych książek.
Na pierwszy ogień, szczególnie po wcześniejszej lekturze książki Benedykta XVI Jezus z Nazaretu, poszła niewielka książeczka młodego teologa z Katowic, ks. Grzegorza Strzelczyka pod intrygującym tytułem Teraz Jezus. Autor z pasją pisze o sprawie Cieśli z Nazaretu, która od początku Jego pojawienia się na świecie nurtuje ludzi: zarówno tych, którzy w Niego uwierzyli, jak i tych, którzy nie dali wiary, że jest obiecanym Mesjaszem. Teolog z Katowic ze znawstwem kreśli historyczne i współczesne spory na temat BogaCzłowieka. Jednak zasadnicza wartość tej książki polega na tym, że autor pokazuje, iż „sprawa Jezusa” nie jest kwestią przeszłości ani przyszłości, lecz jest to „skandal” teraźniejszości. Stąd tytuł: Teraz Jezus!
Pytanie tylko, jak skutecznie opowiedzieć historię Mistrza z Nazaretu, aby wciąż porywała ona tych, którzy są gotowi słuchać słów o zbawiającym człowieka Bogu. Dlatego książka ks. Strzelczyka nie tylko zdradza teologiczną erudycję jej autora, ale także duszpasterski pazur. Bo, jak nas przekonuje, teologia bierze się z doświadczenia. Myśl teologiczna nie rodzi się więc z kart przeczytanych książek, by następnie napisać kolejną, swoją książkę. Ona się rodzi z przeżycia; z jednej strony z doświadczenia Boga w moim życiu, z drugiej, spotkania człowieka, bliźniego.
To jednak jeszcze za mało, aby przeżycie uczynić żywym dla tych, którym chcemy je opowiedzieć. Ks. Strzelczyk swoje doświadczenie próbuje więc przekazać za pomocą takiego języka oraz takich metafor i przykładów, aby okazały się one bliskie każdemu z nas, aby trudne czasami kwestie teologiczne umieścić w samym sercu codziennego życia, w samym sercu naszych codziennych doświadczeń i języka, którymi je omawiamy i opisujemy. Oto przykład: „Wszelkie zbyt »domknięte«, zapięte na ostatni guzik interpretacje zbawiającego Chrystusa mogą przypominać obwarowane regulaminami, standardowe mieszkania w akademikach lub hotelach – po jakimś czasie największym pragnieniem mieszkańców staje się… przeprowadzka do innego mieszkania”.
Ponadto książkę ks. Strzelczyka czyta się jak swoisty rodzaj świadectwa samego teologa, którego jednym z celów jest dotarcie do sedna rzeczy, czyli do zdania sobie sprawy, co tak naprawdę dokonuje się w moim życiu, kiedy wyznaję, że Jezus jest Panem. Ale, przed czym przestrzega autor, akt wiary nie kończy się na tym, co potrafimy powiedzieć przed Jezusie – raczej od tego się zaczyna: i sięga Jego samego, Jego najgłębszej rzeczywistości.
Sęk w tym, że wszystko, co dobre i miłe, kiedyś się kończy. Skończyły się też moje wakacje na wyspie Rab. I wracając do domu po kilku dniach nieobecności, wręcz świadomego odizolowania, miałem wrażenie, że wracam do kraju, do którego nagle postanowiły się zjechać wszystkie szatany świata.
I tak oto premier Jarosław Kaczyński widział wielu szatanów, którzy owładnęli strajkującymi przed jego kancelarią pielęgniarkami. A z kolei o. Tadeusz Rydzyk zobaczył szatana we wszystkich tych, którzy teraz się na niego oburzają, gdyż – jak się okazało po ujawnieniu skandalicznych taśm z jego wykładem – pogardliwie wyrażał się o innych ludziach. Tak czy inaczej, nie najlepiej dzieje się chyba w kraju, w którym ważni ludzie wokół siebie widzą tylko działania szatana, zwalając na niego winę za swoją nieudolność.
ks. Grzegorz Strzelczyk, Teraz Jezus, Biblioteka Więzi, Warszawa 2007.
Oceń