Po przeczytaniu książki Stanisława Zasady Duch ’44 najpierw próbuję zapamiętać liczby. Około stu pięćdziesięciu kapelanów powstania warszawskiego. Prawie stu działało wcześniej w konspiracji, złożyli przysięgę Armii Krajowej. Pozostali przyłączyli się, gdy wybuchło powstanie. Czterdziestu zginie na ulicach walczącej Warszawy. Ci, którzy przeżyją, podzielą los ocalałych powstańców: w stalinowskiej Polsce będą wtrącani do więzień, rozpoczną sądowe procesy o rehabilitację, nieustannie będą szykanowani, władza nigdy im nie odpuści. Będą też tacy, których koniec wojny zastanie na Zachodzie i do komunistycznej Polski nie wrócą. Staram się zapamiętać liczby, ale bardziej moją uwagę przykuwają kolory. Czarna sutanna i biała komża. Biały habit dominikański, na nim szkaplerz. A na nich: plamy krwi, maź z kana- łów, piwniczny brud, tynk ze ścian. Nade wszystko zaś te dwa kolorystyczne zestawienia nie chcą opuścić wyobraźni: biała koloratka, biało-czerwona opaska na ramieniu. Dla niemieckich snajperów łatwy cel. Ksiądz Tadeusz Burzyński zostaje trafiony kulą kilka minut po godzinie „W”, gdy idzie ulicą do rannego, niosąc święte oleje. Ksiądz (podobnie jak towarzyszące mu siostry zakonne) jest osobą cywilną, nie żołnierzem. „W cywilizowanych warunkach wojennych siostry chroniłyby białe opaski z czerwonym krzyżem, księdza – kapłański strój. Ale nie w Warszawie w sierpniu 1944 roku”, zapisuje Zasada. To czasy przed Soborem Watykańskim II, duchowni nie chodzą w świeckich ubraniach. Michał Czartoryski ślubował, że nigdy nie zdejmie habitu. Wielu kapelanów powstania mogło uciec, wystarczyłoby, żeby włożyli cywilne rzeczy. Większość tego nie zrobiła.
Następcy ojca Kordeckiego
Powstanie listopadowe – ks. Adam Loga, powstanie styczniowe – ks. Stanisław Brzóska, powstanie wielkopols
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń