Dość szybko Kościół stał się Kościołem męczenników, a to oznaczało konieczność obrony depozytu, który został im powierzony. Nieraz za cenę życia.
Dominik Jarczewski OP: Z jakiego powodu św. Łukasz zdecydował się na napisanie Dziejów Apostolskich? Nie zmieścił wszystkiego w swojej Ewangelii?
ks. prof. Mirosław Wróbel: Bo ta historia wcale się jeszcze nie zakończyła. Jezus umarł, zmartwychwstał, wstąpił do Nieba…
Czyli ukończył misję…
Nie. W tym sęk, że po ostatnim zdaniu Ewangelii nie stawiamy wcale kropki. Misterium Jezusa trwa. Wraz z Jego przyjściem na świat narodził się Kościół. I ten Kościół – św. Paweł napisze: ciało Chrystusa – kontynuuje Jego misję.
Na czym ta misja polega, skoro Jezus już dokonał tego, co najważniejsze?
To, co najważniejsze, czyli Odkupienie człowieka, już się dokonało. Ale kto o tym wie? Niewiasty, apostołowie, grupa uczniów. Nawet jeśli wziąć pod uwagę owych 500 mężczyzn, o których wspomina św. Paweł, to wciąż niewielkie grono. Apostołowie zostają posłani, aby ogłosić to radosne orędzie całemu światu.
Świat został zbawiony, ale jeszcze o tym nie wie. Chodzi o zwykłą informację?
Nie. Bóg nie działa nigdy pomimo człowieka. Zbawia go, ale człowiek to zbawienie musi przyjąć. Jeśli prześledzić pierwsze kazania Piotra, to wszystkie kończą się wezwaniem skierowanym do słuchaczy, aby odpowiedzieli czynem na słowo, które usłyszeli. Tą odpowiedzią jest ich nawrócenie. Łukasz bardzo skrupulatnie notuje, ile osób się nawróciło i przyjęło chrzest. A czym jest ten chrzest? To już nie Janowy znak pokuty, to też coś więcej niż obmycie z grzechów, ale, jak napisze św. Paweł, włączenie w śmierć Jezusa, aby razem z Nim zmartwychwstać.
Temu służy głoszenie Ewangelii?
Tak. Warto zauważyć ciekawą strukturę obu części dyptyku św. Łukasza. W Ewangelii Jezus wychodzi z „Galilei pogan” i pielgrzymuje do Jerozolimy, aby oddać życie na krzyżu. Natomiast w Dziejach Apostolskich ruch odbywa się z Jerozolimy w stronę całego świata. Uczniowie opuszczają miasto święte, aby dotrzeć do Rzymu, świeckiej stolicy ówczesnego imperium. Chrześcijaństwo wychodzi na krańce świata. W 8 rozdziale czytamy historię nawrócenia etiopskiego urzędnika królowej Kandaki. W jego osobie symbolicznie dokonuje się chrzest Etiopii, a to były ówczesne krańce świata!
Kto tworzy wspólnotę pierwotnego Kościoła?
Po pierwsze, apostołowie na czele z Piotrem. To on na początku zabiera głos w imieniu pozostałych – głosi kazania, rozmawia z sanhedrynem. Bardzo szybko do tego skromnego grona dołączają słuchacze mów Piotra – Żydzi przybyli z różnych diaspor na Święto Namiotów. W końcu dołączą też poganie. Piotr gości w domu setnika Korneliusza i widzi, ku swojemu zdumieniu, że Duch Święty nie ogranicza swego działania tylko do Żydów, ale zstępuje również na pogan. To będzie przełomowy moment w życiu apostoła.
Tytuł księgi, o której mówimy, Zostało Ci jeszcze 85% artykułu Dalszy dostęp do artykułu zablokowanyWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania
żadnych plików!
Masz dostęp do archiwum?Zaloguj się
Wykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń