Hewel. Wszystko jest ulotne oprócz Boga
Najdrożsi Bracia i Siostry!
1. Widownia międzynarodowa jest nadal wstrząsana niepokojącymi napięciami. Musimy pamiętać o ciężkich cierpieniach, jakie dotknęły i w dalszym ciągu dotykają tak wielu naszych braci i siostry na świecie: tysiące niewinnych ofiar strasznych zamachów z 11 września; niezliczone osoby zmuszone do pozostawienia swych domostw, aby stawić czoło nieznanej przyszłości, a może i okrutnej śmierci; kobiety, starcy i dzieci narażone na ryzyko śmierci z zimna i głodu.
W tej sytuacji, której dramat zwiększa od zawsze groźba terroryzmu, odczuwamy potrzebę zaniesienia naszego krzyku do Boga. Im bardziej nieprzezwyciężalne wydają się trudności i im ciemniejsze są perspektywy, tym bardziej wytrwała powinna być nasza modlitwa, aby wybłagać u Boga dar wzajemnego zrozumienia, zgody i pokoju.
2. Wiemy, że modlitwa nabiera większej siły, jeśli towarzyszą jej post i jałmużna. Tak uczy już Stary Testament, a chrześcijanie od pierwszych wieków słuchali tego pouczenia i stosowali je, szczególnie w okresie Adwentu i Wielkiego Postu. Ze swej strony wyznawcy islamu rozpoczęli właśnie ramadan — miesiąc poświęcony postowi i modlitwie. My, chrześcijanie, wejdziemy niebawem w Adwent, aby przygotować się modlitewnie do obchodów Bożego Narodzenia, dnia narodzin Księcia Pokoju.
W tym czasie tak bardzo odpowiednim proszę katolików, aby 14 grudnia przeżyli jako dzień postu, w czasie którego będą się gorąco modlić do Boga, aby dał światu trwały pokój, oparty na sprawiedliwości i aby w ten sposób sprawił, że możliwe będzie znalezienie odpowiednich rozwiązań licznych konfliktów nękających świat. To zaś, czego wyrzekniemy się w czasie postu, będzie można przekazać ubogim, zwłaszcza tym, którzy cierpią obecnie w wyniku terroryzmu i wojny.
Chciałbym ponadto zapowiedzieć, że mam zamiar zaprosić przedstawicieli religii świata do Asyżu w dniu 24 stycznia 2002 roku na modlitwę o przezwyciężenie konfliktów i w celu popierania prawdziwego pokoju. Chcemy się tam wspólnie spotkać, szczególnie chrześcijanie i muzułmanie, aby głosić przed światem, że religia nie powinna nigdy stawać się powodem konfliktu, nienawiści i przemocy. Ten, kto naprawdę bierze do siebie słowa Boga — dobrego i miłosiernego — musi usunąć z serca wszelką formę nienawiści i wrogości. W tej historycznej chwili ludzkość potrzebuje ujrzeć gesty pokoju i wysłuchania słów nadziei. Tak powiedziałem piętnaście lat temu, zapowiadając spotkanie modlitewne w intencji pokoju, które odbyło się w październiku 1986 roku w Asyżu: „Jest rzeczą pilną, aby chóralne wołanie wyszło z całą mocą z ziemi do Nieba, aby błagać Wszechmocnego, w którego rękach spoczywają losy świata, o wielki dar pokoju, tak bardzo koniecznego w każdym poważnym zaangażowaniu w służbie prawdziwego postępu ludzkości”.
3. Już teraz powierzam te inicjatywy macierzyńskiemu wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny, prosząc Ją, aby zechciała wesprzeć nasze wysiłki i całej ludzkości na drodze do pokoju.
Ciebie, Królowo Pokoju, prosimy, abyś pomogła nam odpowiedzieć siłą prawdy i miłości na nowe i wstrząsające [światem] wyzwania obecnej chwili. Pomóż nam przezwyciężyć także ten trudny czas, który burzy spokój duchowy tak wielu osób, pomóż też nam zaangażować się niezwłocznie w budowanie każdego dnia i w każdym środowisku prawdziwej kultury pokoju.
Jan Paweł II
18 listopada 2001 roku
Oceń